auteur / toegeschreven aan: Lao Zi

In de jaren 1972-73 werden op 4 kilometer oost van Changsha drie graftombes blootgelegd. Deze lagen op een heuvel met de naam Mawangdui. De oostelijke tombe behoorde toe aan Xin Zhui [Hsin-chiu] - Lady of Markiezin Dai (tombe 1). Zij overleed vermoedelijk rond 145 v.Chr. De westelijke tombe was van haar eerder overleden man Li Chang (利蒼), de markies van Dai (tombe 2). Hij overleed in 186 v. In de zuidelijke tombe lag hun zoon (tombe 3), die in 168 v. Chr overleed.

In de graftombe van de zoon, vermoedelijk een generaal, trof men een gelakte houten kist aan met daarin tal van zijden teksten aan, waaronder de Laozi. Zie ook de notitie De grafvondsten van Mawangdui

Wat betreft de Laozi zijn er twee complete, zij het beschadigde, zijden manuscripten gevonden, die conventioneel worden aangeduid als Jia 甲 (A) en yi 乙 (B). De manuscripten hebben geen titel, maar ze worden vaak aangeduid als de "Zijden Laozi" vanwege hun materiaalsamenstelling, en soms als de (anachronistische) "Dedaojing" vanwege de "omgekeerde" volgorde van de twee delen of secties van de ontvangen tekst.

Mawangdui A is geschreven in "klein zegelschrift" (xiaozhuan 小篆) kalligrafie, wat een oude schrijfstijl is die in de Han-dynastie werd verlaten, terwijl Mawangdui B "administratief schrift" (lishu 隸書) gebruikt, wat een hedendaagse stijl was. Dit geeft aan dat het eerste manuscript vóór het tweede werd gekopieerd. Het lijkt er dus op dat Mawangdui A dateert van vóór 206 v.Chr., terwijl B dateert van na 206 v.Chr. en tussen 206-187 v.Chr.

De Mawangdui-manuscripten komen over het algemeen overeen met de overgeleverde Laozi. Ze bevatten al het materiaal van de eenentachtig verzen (of hoofdstukken).

De Mawangdui Laozi is niet genummerd, en tellen mogelijk niet eenentachtig verzen.
Op sommige plaatsen maar lag niet overal treffen we een markering, wat lijkt te duiden op het begin van een nieuw vers.

De Mawangdui-manuscripten maken verschillende versindelingen en nummeringen mogelijk. De overgeleverde verzen 17-19 en verzen 67-69 bijvoorbeeld lijken twee aaneengesloten verzen te vertegenwoordigen, waardoor het totaal aantal verzen uitkomt op 77.

In lijn hiermee melden traditionele bronnen dat sommige versies waren verdeeld in 64, 68 of 72 verzen, en sommige hadden helemaal geen verdeling. Zelfs de indeling van de eenentachtig verzen varieerde, waarbij de mogelijk verloren versie toegeschreven aan de vroegmiddeleeuwse daoïst Ge Xuan (164-244) vermoedelijk verdeeld was in twee secties van respectievelijk zesendertig en vijfenveertig verzen.

De verdeling van de tekst in 81 verzen zou rond 50 v.Chr. zijn vastgesteld in de context van de Han-correlatieve kosmologie, waarbij eenentachtig (9x9) een perfect yang-getal vertegenwoordigde.

Een significant organisatorisch verschil is de schijnbare volgorde van de verzen. We zien de volgende variaties: 21, 24, 22; 39, 41, 40; 66, 80, 81, 67. De Mawangdui manuscripten plaatsen ook potentieel de eerste regel van vers twintig aan het einde van vers negentien (de honderd jaar oudere Guodian manuscripten doen dat niet).

Verder lijken de twee delen van de Laozi in omgekeerde volgorde te staan. Dat wil zeggen, de zogenaamde "dejing" ("innerlijke kracht sectie" met de verzen 38-81) komt voor de zogenaamde "dao-jing" ("Dao-deel" met de verzen 1-37).
Het hierboven gebruikte woord "omgekeerde volgorde" is echter anachronistisch, omdat het de overgeleverde tekst als normatief veronderstelt. De volgorde kan net zo goed een alternatieve organisatie vertegenwoordigen.

Beide volgordes hebben een interne logica. Bij een lezing cultiveert men in de Mawangdui-volgorde innerlijke kracht en ontwikkelt men vervolgens afstemming met de Dao, wat dan leidt tot een dieper begrip en toepassing van de Dao. In de standaard, misschien latere volgorde, oriënteert men zich eerst op de Dao en ontwikkelt men vervolgens afstemming door het cultiveren van innerlijke kracht. 1

Over het algemeen gezien lijken de Mawangdui-manuscripten sterk op de ontvangen tekst, met enkele kleine varianten, semantische verschillen en grammaticale tekens die betekenis en organisatie verduidelijken. Kristofer Schipper formuleert het als volgt: "Globaal gezegd komen beide manuscripten overeen met de Laozi zoals we het boek nu kennen, maar in veel gevallen zijn deze oude versies veel juister. Dientengevolge is een flink aantal vroeger moeilijk verklaarbare zinnen en hoofdstukken nu begrijpelijk geworden." (Schipper 2010, p16)

(Bronnen: Komjathy 2023 p17-20, Schipper 2010 p16)

Literatuur en vertalingen

Hieronder kunt u een selectie maken van de verschillende publicatievormen en de taal. Ik beperk me tot vier taalgebieden (Nederlands, Engels, Frans en Duits). De meeste literatuur is overigens engelstalig. U kunt bij teksttype ook apart de vertalingen selecteren en U kunt desgewenst ook een specifieke auteur zoeken.

Boeken 1 tot 7 van de 7

Boltz, William G. (1982). The religious and philosophical significance of the Hsiang erh Lao tzu in the light of the light of the Ma-wang-tui silk manuscripts. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, Vol. 45 (1), pag. 95-117. *.

Henricks, Robert G. (1990). Lao-tzu. Te-tao ching. Servire. *
ISBN10: 9021582023

Meer informatie...

--- (1989). Lao-Tzu: Te-Tao Ching : a New Translation Based on the Recently Discovered Ma-Wang-Tui Texts. *

Lau, D.C. (1982). Tao Te Ching (A Bilingual Edition). Columbia University Press. *
ISBN13: 978-9622019928

Meer informatie...

Mair, Victor H. (1990). Tao Te Ching. The classic book of integrity and the way. Bantam Books. *
Ook online.

Meer informatie...

Murphy, Daniel Anthony (0). A comparison of the Guodian and Mawangdui Laozi texts. *
Ook online.

Wagner, Rudolf G. (1999). The Impact of Conceptions of Rhetoric and Style upon the Formation of Early Laozi Editions: Evidence from Guodian, Mawangdui and the Wang Bi Laozi. *
in Transactions of the International Conference of eastern Studies no. XLIV 1999.

Boeken 1 tot 7 van de 7