auteur / toegeschreven aan: Cao Zhi

Het oudste bestaande verzamelde werk van Cao Zhi is de Cao Zijian ji 曹子建集. Het is geprinte houtblok editie die stamt uit de Song dynastie. De "Cao Zijian ji" is een compilatie van zijn gedichten en essays die zijn verzameld na zijn dood. Deze collectie bevat zijn verhandelingen, poëtische werken, en brieven die vaak gericht waren aan de leden van zijn familie, waaronder zijn broers, zoals Cao Pi, de keizer van het Wei-koninkrijk, en Cao Cao, zijn vader, die een machtige krijgsheer en een groot politiek figuur was.

Vandaag de dag zijn de twee meest bruikbare edities van Cao Zhi's werk de Cao ji quanping (曹集全评) van Ding Yan en de Cao Zhi ji jiaozhu (曹植集校注)van Zhao Youwen's (overleden in 1993). Ding baseerde zijn kritische editie op een editie uit de Ming-dynastie, uit de Wanli-periode (1573–1620).

Ding Yan, een geleerde uit de Qing-dynastie (19e eeuw), stelde deze editie samen door Cao Zhi's werken te baseren op eerdere edities, met name op een versie uit de Ming-dynastie die werd uitgegeven tijdens de Wanli-periode (1573–1620). Hij gebruikte zijn kennis en vaardigheden om fouten in eerdere versies te corrigeren en tekstuele varianten te vergelijken.
De Cao ji quanping biedt niet alleen de originele teksten van Cao Zhi, maar ook gedetailleerde aantekeningen en uitleg over de literaire stijl, historische context en woordkeuze.

Quanping (全评) betekent "volledig beoordeeld," wat aangeeft dat Ding Yan niet alleen de werken verzamelde, maar ook gedetailleerde beoordelingen en kritieken toevoegde. Hierdoor wordt dit werk beschouwd als een van de meer grondige en systematische edities van Cao Zhi's oeuvre.

Joe Cutter, die de gedichten en het rijmproza vertaalde, baseert zich op de editie van Ding Yan.
Onder de tab 'indeling' treft u een overzicht van zijn vertalingen.

Wilt Idema vertaalde naast gedichten ook enkele fu's. Hij geeft hierbij de volgende korte toelichtingen:

Fu 2.3: Dicht van de godin van de Luo
In zijn voorwoord bij dit dicht verklaart Cao Zhi dat hij zijn werk geschreven heeft in navolging van het Dicht van de godin van Song Yu. Song Yu zou geleefd hebben in de derde eeuw v. Chr., maar het Dicht van de godin stamt waarschijnlijk pas uit de tweede eeuw v.Chr. De hoofdpersoon en het onderwerp van het Dicht van de godin is de godin van de Heksenberg (Wushan), die zich in een ver verleden gemanifesteerd zou hebben aan een koning van Chu om het bed met hem te delen, en het werk verlustigt zich in een uitputtende beschrijving van haar verleidelijke verschijning. Het Dicht van de godin grijpt daarbij weer terug op de Negen liederen in de Zangen van Chu, die beschrijven hoe góden en godinnen verschenen aan de sjamanen die hen dienden. Latere generaties weigerden echter om het Dicht van de godin van de Luo louter te lezen als een literaire imitatie en geloofden dat Cao Zhi’s werk, waarin de godin haar liefde verklaart aan onze dichter, geïnspireerd was door de wederzijdse maar onmogelijke liefde tussen Cao Zhi en keizerin Zhen, de echtgenote van zijn oudere broer Cao Pi. (Het droevige leven van keizerin Zhen wordt beschreven op blz. 101-108 van De onthoofde feministe. Hierin wijst hij dit verhaal naar het rijk van de febeltjes)

Fu 3.1: Dicht van de schildpad, met voorwoord
De schildpad werd beschouwd als een heilig dier in het oude China - men dacht dat het dier het geheim kende van het eeuwige leven, en het plastron van de schildpad werd gebruikt om de toekomst te voorspellen. De daoïstische filosoof Zhuang Zhou verklaarde eens zijn afkeer van een ministerpost door op te merken dat een schildpad ongetwijfeld liever zijn staart door de modder zou slepen dan dood vereerd te worden in een vorstelijke vooroudertempel.

Fu 3.3.:
De cicade wordt door Cao Zhi beschreven als een toonbeeld van zuiverheid - ambtenaren droegen een kleine cicade van jade op hun kap. (Ik ben bang dat ik in veel van mijn eerdere vertalingen door mijn gebrekkige kennis van de insectenwereld de cicade abusievelijk heb aangeduid als een krekel.)

Fu 3.5: Dicht van de bruine fazant
De bruine fazant wordt gekenschetst als een toonbeeld van moed en doodsverachting, zodat officieren zich tooien met fazantenveren op hun kap. (Moderne naslagwerken identificeren de he, het onderwerp van deze fu, als de bruinoorfazant, Crossoptilon mantchuricum, die voorkomt in de bergwouden van Noordoost-China en lange witte
staartveren heeft, maar voor het kostuum van generaals gebruikt men op het traditionele Chinese toneel gewone fazantenveren.)

Fu 3.8: Dicht van de vleermuis
Het kleine Dicht op de vleermuis hekelt het schepsel als vogel noch zoogdier.

Fu 3.7: Dicht van de sperwer en de mus
In de vier voorgaande fu wordt steeds één dier beschreven, en slechts in één geval wordt het onderwerp zelf aan het woord gelaten. Dat is anders in het Dicht van de sperwer en de mus, waarin beide vogels zelf het hoogste woord voeren. Deze traditie van de dierfabel in de vorm van een fu zou eeuwen later culmineren in het Dicht van de zwaluw, dat we kennen van verschil-
lende manuscripten uit Dunhuang.

(Wilt L. Idema 2008 Transparante tranen p108-109)

© oktober 2024

Indeling tekst

De Engelse titels zijn van Joe Cutter (2021); de Nederlandse titels zijn van Wilt Idema (2008 en 2021).

Literatuur en vertalingen

Hieronder kunt u een selectie maken van de verschillende publicatievormen en de taal. Ik beperk me tot vier taalgebieden (Nederlands, Engels, Frans en Duits). De meeste literatuur is overigens engelstalig. U kunt bij teksttype ook apart de vertalingen selecteren en U kunt desgewenst ook een specifieke auteur zoeken.

Boeken 1 tot 2 van de 2

Idema, Wilt L. (2021). Dertig eeuwen Chinese poëzie: Van 'Het boek der Oden' tot het einde van het keizerrijk.
Herziene en uitgebreide versie van Spiegel van de Klassiek Chinese Poëzie uit 1991
ISBN13: 978-9492754301

Meer informatie...

--- (2008). Transparante tranen: Klassieke Chinese gedichten. Atlas. *
ISBN13: 978-9045001012

Meer informatie...

Boeken 1 tot 2 van de 2