Dongfang Shuo 東方朔 [Tung-fang Shuo] (154-93? v.Chr.)

Dongfang Shuo, zi Manqian 曼倩, was een schrijver en humorist van de Westelijke Han.

Introductie

Dongfang Shuo heeft een lange (en in het Engels vertaalde) biografie in het boek van de vroeg Han (Han shu). Veel van de gebeurtenissen die hierin worden beschreven lijken meer op een roman dan op geschiedenis. De Han shu schildert Dongfang Shuo af als een man met bijzondere verbale gaven, die zijn scherpzinnigheid gebruikt om rivalen te verslaan en de gunst van keizer Wu 武 (r. 140–87 v.Chr.) te winnen.

In 138 v.Chr. overwoog keizer Wu het Shanglin 上林 Park uit te breiden, waarop Dongfang Shuo een lang verzoekschrift indiende waarin hij tegen dit plan bezwaar maakte. Het zou de staatsmiddelen uitputten en leiden tot de vernietiging van graven en woningen. Ook waarschuwde hij dat de keizer zichzelf in gevaar zou brengen omdat hij dan dicht bij diepe greppels en ravijnen zou gaan rijden. Onder de indruk van Dongfang Shuo’s welsprekendheid, bevorderde keizer Wu hem tot grootofficier van het paleis. Vervolgens ging de keizer gewoon door met zijn plannen om het park uit te breiden.

Dongfang Shuo bood regelmatig raadgevingen aan keizer Wu, zelfs over gevoelige kwesties. Hoewel Dongfang Shuo vooral bekend is als een humorist en trickster in de stijl van een hofnar, geeft Ban Gu aan dat hij ook goed onderlegd was in de leer van Shang Yang 商鞅 (ca. 390–338 v.Chr.) en Han Fei 韓非 (ca. 280–233 v.Chr.). Dit gebeurde in een tijd waarin zogenaamd “legalistische” ideeën niet welkom waren aan het hof.

Dongfang Shuo was ook een dichter en schreef enkele fu op keizerlijk bevel. Deze omvatten
- een stuk over het keizerlijke feng-offer op de berg Tai,
- een gedicht ter viering van de geboorte van de troonopvolger,
- een yongwu-gedicht over een scherm en
- een lofrede op een jacht in de Lodge van Vredige Vreugde.
Geen van deze stukken is bewaard gebleven.

Zijn biografie in de Han shu bevat twee volledige stukken.
Het eerste is Da ke nan 答客難 ("Replying to a guest’s objections" [Antwoord op de bezwaren van een gast]). In de Wenxuan wordt Da ke nan vermeld als het eerste stuk in de categorie "she lun" (設論) of “hypothetische verhandeling”, een subgenre van de fu. De tekst van Dafang Shuo werd door latere auteurs als model gebruikt voor deze shelun.
Het stuk is geschreven als als een dialoog waarin een anonieme gast aan Dongfang Shuo vraagt waarom hij, ondanks zijn grote kennis en retorische vaardigheden, niet veel hoger is gestegen in de keizerlijke bureaucratie. Dongfang Shuo levert een lange weerlegging en stelt ironisch dat er in het vreedzame rijk van de Han voor overheidsfuncties geen behoefte bestaat aan getalenteerde mannen

Het tweede volledige stuk in zijn biografie is Feiyou xiansheng lun 非有先生論 ("Disquisition of Master Non-existent" [Verhandeling van Meester Er is Nieets]). Het stuk vertelt het verhaal van een fictieve ambtenaar in de oude staat Wu 吳 die drie jaar lang zweeg. Toen de koning hem vroeg naar de reden, antwoordde hij met talrijke voorbeelden uit de geschiedenis waarin staten ten onder gingen door onjuist regeringsbeleid. Meester Er Is Niets slaagde erin de koning wakker te schudden en hem te overtuigen om de adviezen van zijn bekwame ministers op te volgen.
In het stuk stelt Dongfang Shuo ook dat een integer man zijn mening niet kan uiten aan een onwetende heerser zonder zijn leven in gevaar te brengen. Hij heeft maar twee keuzes: eerlijk advies geven en geëxecuteerd worden, of zich terugtrekken en wachten op een gunstig moment om zijn actieve leven voort te zetten.

Het gedicht in de Chu ci getiteld Qi jian 七諫 ("Zeven raadgevingen") wordt ook aan hem toegeschreven. De meeste geleerden accepteren deze toeschrijving, hoewel David Hawkes suggereert dat het mogelijk door een tijdgenoot van Dongfang Shuo is geschreven.

Naast zijn reputatie als humorist stond Dongfang Shuo ook bekend om zijn kennis van het bovennatuurlijke en de kunst van onsterfelijkheid. Hij zou enkele teksten hebben geschreven die verhalen bevatten over fabelachtige plaatsen en vreemde mensen. Het gaat om de De Shen yi jing (神異經) - Canon van goddelijke wonderen en de Shi zhou ji (十洲記) - Aantekeningen over de tien eilanden"). Deze teksten zijn waarschijnlijk veel later samengesteld. 1

(bron: Knechtgens 2010 p198-203; Ulrich Theobald's Chinaknowledge)

Overgeleverd (toegeschreven) werk

© november 2024

Literatuur

Boeken 1 tot 4 van de 4

Declercq, Dominik (1998). Writing against the State: Political Rhetorics in Third and Fourth Century China. Brill. *

Meer informatie...

Li, Rong (1980). A note to Hànshū 65 : Biography of Dōngfāng Shuò. Cahiers de linguistique - Asie orientale, Vol. 7, pag. 15-21. *.

Meer informatie...

Vos, Frits (1979). Tung-fang Shuo, Buffoon and Immortal, in Japan and Korea. Oriens Extremus (OE), Vol. 26-1/2, pag. 189-203. *.

Watson, Burton (1974). Courtier and commoner in ancient China: Selections from the 'History of the Former Han'. Columbia University Press. *
ISBN13: 978-0231083546

Meer informatie...

Boeken 1 tot 4 van de 4