Zhuangzi Hoofdstuk 28 paragraaf II pag. 364-365

Toen de grote koning en voorvader Dan nog in Bin woonde, werd hij door het Di-volk aangevallen. Hij gaf hun huiden en zijden stoffen ten geschenke, maar die wilden ze niet. Hij presenteerde hun honden en paarden, maar die weigerden ze ook. Toen gaf hij hun parels en jade, en ook dat werd afgewezen. Wat het Di-volk wilde, dat was land.

Toen zei de grote koning en voorvader Dan: ‘Met de oudere broers samenwonen om de jongere broers te laten sterven, of met de vaders samenwonen om de zonen te laten sterven, dat alles kan ik niet verdragen. Mijn kinderen! Pas allen goed op en blijf waar jullie zijn. Of jullie nu de onderdanen van mij zijn of van het Divolk, wat maakt dat uit? Ik heb geleerd dat men niet vanwege datgene waaruit men zijn voedsel betrekt, degenen die erdoor gevoed worden mag schaden.’ Daarop nam hij zijn staf en zijn zweep en vertrok. Zijn volk volgde hem in een lange stoet. Ten slotte stichtte hij een nieuw koninkrijk aan de voet van de Qi-berg.

Van deze grote koning en voorvader Dan mag werkelijk gezegd worden dat hij het verstond het leven te eerbiedigen. Zij die zo zijn, ook al zijn ze van adel en vermogend, dan laten ze toch niet door hun voeding hun gezondheid bederven. En mochten ze arm en onaanzienlijk zijn, dan gaan ze toch niet hun lichaam vermoeien om er beter op te worden. De mensen van vandaag, als ze een hoog ambt bekleden en een eerwaardige positie hebben verkregen, dan maken ze zich allemaal zorgen dat ze het gaan verliezen, en zodra ze iets zien dat hun voordeel brengen kan, ruïneren ze lichtvaardig hun gezondheid. Wat een waanzin!

Deze tekst is ook te vinden in Lüshi Chunqiu hst 21/4.2

Zhuangzi Hoofdstuk 31 De oud visser, paragraaf I pag. 398-405
Confucius krijgt onderwijs van de oude visser
(...)
En nu ga je je verdiepen in de kwestie van medemenselijkheid en gerechtigheid, je buigt je over het probleem van wat hetzelfde is en wat niet, je observeert de mutatie van beweging naar stilstand, je bepaalt de regels van ontvangen en geven, redeneert over de omstandigheden van liefde en haatgevoelens, bepaalt de mate van vreugde en toorn… hoe dacht je daar ongeschonden vanaf te komen? Je zou je van deze boeien kunnen bevrijden door ijverig jezelf te cultiveren, voorzichtig te bewaren wat waarachtig is en alle uiterlijke dingen aan anderen over te laten. Maar nu, zonder jezelf te cultiveren, ben je van de anderen afhankelijk! Ben je er dan niet ver naast?’

‘Mag ik u vragen wat u met “waarachtigheid” bedoelt?’ vroeg Confucius.
‘Waarachtigheid is de allerhoogste vorm van zuivere gerechtigheid. Zonder zuiverheid, zonder gerechtigheid, kan men de anderen niet beïnvloeden. Daarom zal onnatuurlijk huilen als rouwbetoon geen werkelijk medeleven opwekken, geforceerde verontwaardiging om strengheid te tonen geen indruk maken, gekunstelde genegenheid, ook al wordt er nog zo gelachen, geen werkelijke band scheppen. Echte rouw wekt ook zonder stemgeluid medelijden; werkelijke verontwaardiging hoeft zich niet te uiten om indruk te maken, ware affectie kan ook zonder lachen een band vormen. (Schipper p 403)
(..)
Riten behoren tot de zeden van de wereld, maar de waarachtigheid is iets dat ons door de hemel geschonken wordt. Het is zoals het is, en kan niet veranderd worden. Daarom neemt de heilige mens de hemel als voorbeeld, en prijst hij de waarachtigheid. Hij laat zich niet door de zeden belemmeren. De domme mensen doen juist het tegenovergestelde. Ze zijn niet in staat het voorbeeld van de hemel te volgen, maar maken zich alleen zorgen over wat anderen wel vinden. Ze hebben geen idee van de waarde van waarachtigheid, maar veranderen steeds naar gelang de zeden van de wereld, en zo is het nooit genoeg. Helaas! (Schipper p 404)

----

Zhuangzi hoofdstuk 29-I Rover Voetpad
Rover voetpad leert Confucius een lesje
Nu zal ik je eens iets vertellen over de menselijke conditie: onze ogen zien graag mooie dingen, onze oren horen graag mooie muziek, onze mond wil graag van alles proeven, en we willen graag dat onze wensen in vervulling gaan. Zij die het langste leven beschoren zijn worden honderd jaar, een middelmatig lang leven is tachtig, en de laagste graad zestig. Trek je alle tijd van ziekte, rouw, zorgen en verdriet eraf, dan blijven er per maand niet meer dan vier of vijf dagen over waarop je eens lekker kunt lachen. Hemel en aarde zijn oneindig, maar voor ieder mens komt een tijd van sterven. Neem dit tijdelijke samenraapsel en plaats het te midden van de oneindigheid, en het gaat als een flits voorbij, als een galopperend paard dat men door een spleet in de muur ziet voorbijkomen. Wie niet zijn wensen en zinnen kan bevredigen, wie zich niet toelegt op het behalen van een hoge ouderdom*, die heeft volstrekt niets van de Tao begrepen.

Alles wat je hebt gezegd komt overeen met wat ik verwerp. Vooruit! Ga naar huis! Zeg niets meer! Die Tao van jou is om gek van te worden, niets dan bedrog en huichelarij, nooit kun je daar je ware integriteit** in vinden. Wat heeft het nog voor waarde om daar verder over te discussiëren!’ (Schipper p384-385)

* 養其壽 shòu (old age, long live, lifespan)
** 全真 - quán zhēn (maintain, keep whole or intact - real, true, genuine)

--- Hoofdstuk 28-V
De heer van Lu wil geschenken sturen naar Yan He, een leerling van Confucius. Toen Yan He dat hoorde was hij nergens meer te vinden.
Zo zie je dat mensen zoals Yan he echt een hekel hebben aan positie en aan geld.
(...)
En daarom kan men zeggen dat de ware Tao is op je gezondheid passen; wat er dan nog aan energie overschiet mag wel gebruikt worden voor je eigen land, en je uitwerpselen zijn er om het rijk mee te regeren.
(...)
Als de heilige mens iets onderneemt, dan kun je er zeker van zijn dat hij eerst goed onderzoekt waar het toe leidt en waar het om is. Als er vandaag lieden zouden zijn die parels van de markies van Sui als kogels voor hun kruisboog gebruiken om er mussen mee te gaan schieten, dan zouden ze beslist worden uitgelachen. De reden daarvoor is dat wat ze gebruiken veel waard is en wat ze ermee hopen te verkrijgen heel weinig. En het leven, is dat niet nog veel meer waard dan de parels van de markies van Sui?

----

Zhuangzi hst 28-IV
Han en Wei waren in oorlog vanwege een stuk grondgebied. Meester Zihua ging bij markies Zhaoxi van Han op bezoek. Deze laatste had een droevige uitdrukking op zijn gezicht.

Meester Zihua vroeg: ‘Stel u voor dat de bevolking van de wereld u een document schrijft en u dat voorlegt, waarop staat: “Pak dit met de linkerhand, dan zult u uw rechterhand verliezen. Pak dit met de rechterhand, dan zult u uw linkerhand verliezen. Nochtans, zodra u het pakt, dan verkrijgt u de regering van het gehele rijk.” Zou u het dan heus oppakken?’

‘Nee!’ zei markies Zhaoxi. ‘Dan zou ik het niet oppakken.’

‘Uitmuntend!’ zei Meester Zihua. ‘Zo zie je dat uw twee handen voor u belangrijker zijn dan het rijk te bezitten. En uw hele lichaam is natuurlijk nog belangrijker. De staat van Han is heel wat minder belangrijk dan het gehele rijk. En het grondgebied waarover jullie aan het oorlog voeren zijn is veel minder belangrijk dan de hele staat van Han. En toch doet u afbreuk aan uw gezondheid en bederft u zich het leven vanwege de bezorgdheid dat u het niet in uw bezit kunt krijgen!’

‘Goed gesproken!’ zei Zhaoxi. ‘Ik heb al een menigte raadgevingen gehad, maar nog nimmer hoorde ik woorden zoals deze.’

Men mag zeggen dat Meester Zihua het verschil kende tussen wat belangrijk is en wat niet. (vertaling Kristofer Schipper 2007 p366)

Hst 11 王霸篇 Wangba - The True King and the Hegemon
Yang Zhu wept upon coming to a point where the road divided. He said, “Is this not (405) a case where one may take a half step wrong only to discover later that one has gone astray by a thousand li?” So he wept sadly. This matter [of choosing ministers] is also exactly the point that divides honor and disgrace, safety and danger, and survival and destruction. There is more that is worthy of sorrow in this than in a mere divided road. Alas! How sad! (410) For a thousand years the lords of men have not discovered this. (Hutton 2014 p109)

Vertaling Knoblock 1990 Hst 11.7d
As Yang Zhu once lamented at a crossroads: if a man makes an error of half a step in the wrong direction, when he awakes to the fact, he will have made a blunder of a thousand li.
This is why Yang Zhu wept bitterly. This similarly is the crossroads of honor and shame, of security and danger, of survival and destruction for the self. It constitutes the crossroads where a decision could be made that might prove even more lamentable. Alas, is it not pitiable indeed that the rulers of men have never awakened to this fact in the last thousand years? (Knoblock Xunzi vol II 1990 p161)

Zie ook Huainanzi hst 17.229.

hoofdstuk 3B9 p142
Na de dood van Yao en Shun raakte de weg van de wijzen in verval (p141) (...) Sindsdien zijn geen wijze koningen opgetreden. De leenvorsten doen wat ze willen, ambteloze geleerden kletsen maar raak. De wereld is vol van de woorden van Yang Zhu em Mo Di [Mozi]. De in omloop zijnde opvattingen stammen ofwel van Yang, ofwel van Mo. Yang's school propageert ieder voor zich, dat wil zeggen de vorst verwaarlozen. Mo's school propageert liefde voor allen, dat betekent zijn vader verwaarlozen. Als men zijn vader en zijn vorst verwaarloost dan is men als de wilde dieren. (..) Als de weg van Yang en Mo niet wordt gestopt en de weg van Confucius niet wordt uitgedragen, dan zullen valse opvattingen het volk misleiden en menselijkheid en plichtsbetrachting zullen geen weg meer vinden. (..) Ik maak mij daarover bezorgd. Ik bewaar de weg van de wijzen van vroeger, ik verzet mij tegen Yang en Mo en ik bestrijd verderfelijke praatjes. (..) (vertaling Karel van der Leeuw 2008, Mencius)

----
4B26c p162

----
7A26 p222
Mencius zei: "Yangzi koos voor zichzelf; een haar uittrekken om daarmee het rijk voordeel te brengen, dat zou hij niet doen. Mozi houdt gelijkelijk rekening met allen; hij zou zijn hele lichaam kaal wrijven om het rijk voordeel te brengen. Zi Mo houdt zich aan het midden. Zich aan het midden houden zonder afweging is als
vasthouden aan een uiterste. Wat ík haat aan vasthouden aan een uiteinde is de schade die het doet aan de weg. Het verheft er een en verwaarloost er honderd." (vertaling Karel van der Leeuw 2008, Mencius)

-----
7B26 p234
Mencius zei: "Degenen die de mohisten ontvluchten komen zeker terecht bij Yang [Zhu], degenen die de yangisten ontvluchten komen zeker bij de Ru [= confucianisten]. Men moet ze dus eenvoudig verwelkomen. Degenen die heden ten dage redetwisten met de mohisten en de yangisten gedragen zich alsof ze een ontkomen varken achtervolgen. Als ze de omheining zijn binnengebracht gaan ze ze verder ook nog vastbinden.' (vertaling Karel van der Leeuw 2008, Mencius)

Hst 1/2, 1/3, 2/2, 2/3, 21/4 worden door Graham toegeschreven aan de yangisten
(Chen Qiyou in Knoblock p693 schrijft deze hst als volgt toe: 1/2, 1/3: yin-yang school; 2/2, 2/3 21/4: master Huazi branch van de yin-yang school)
Yang Zhu p433, p717=noot bij hst 4/2.2, p738=noot bij 20/1.1, p739=noot bij hst 22/3.1

fragmenten hst 1/2
(...) Heaven is what first engenders life in things; Man is what fulfills that life by nurturing it. The person who is capable of nurturing the life that Heaven has created without doing violence to it is called the Son of Heaven. The purpose of all the Son of Heaven's activity is to keep intact the life Heaven originally engendered. This is the origin of the offices of government. The purpose of establishing them was to keep life intact (全生 quán shēng)
(...)
Although the true nature of water is to be clear, dirt will disturb this nature, and this is why it does not stay clear. Although it is the true nature of man to live to an old age, material things disturb this nature, and this is why people do not achieve longevity. Material things should be used to nurture our natures; we should not use our own natures to nurture them. That today most deluded men use their own natures to nurture material things shows that they do not understand insignificance and importance. (1/2.2)
(...)
This explains why the sages chose only the kinds of music, color and food that benefit life and rejected those that are harmful to life. For these reasons, the sages selected those sounds, colors, and flavors that would benefit our natures, and they rejected what might harm them. This is the Dao that keeps our natures intact. (1/2.3)
(...)
Thus, in regulating the myriad material things the sages used them to keep intact the endowment Heaven gave them. When a person's natural endowment is kept intact, the spirit is harmonious, the eyes clear, the ears acute, the nose keen, the mouth perceptive, and the 360 joints of the body move smoothly.(1/2.4)

Hst 7 paragraaf XI en XII
Yang Zhu zei: ‘Bocheng Zigao zou nog geen donshaartje hebben aangewend om andere wezens voordeel te brengen*: hij liet het rijk voor wat het was en ging als kluizenaar ploegen. De Grote Yu wendde zijn eigen persoon niet aan om zichzelf voordeel te brengen: zijn lijf werd aan één kant als verdroogd hout. Als de mensen van de oudheid het hele rijk voordeel hadden kunnen brengen door één donshaartje af te staan, dan hadden ze het niet gegeven. En mocht het hele rijk aan hun ene persoon aangeboden zijn, dan hadden ze het niet aangenomen. Als niemand, maar dan ook niemand één donshaartje afstaat, en als niemand, maar dan ook niemand het rijk voordeel brengt, dan is het rijk goed bestuurd!’

Meester Qin vroeg aan Yang Zhu: ‘Stel dat je de hele wereld zou kunnen helpen door je te ontdoen van één enkel haartje op je lichaam, zou u het doen?’
‘De wereld kan beslist niet geholpen worden door één enkel haartje,’ antwoordde Meester Yang.
Meester Qin vroeg: ‘Maar stel dat hij wel degelijk geholpen zou kunnen worden, zou je het dan doen?’
Meester Yang antwoordde niet.
Meester Qin ging naar buiten en vertelde het aan Mengsun Yang, waarop deze zei: ‘U begrijpt niet wat de meester bedoelt. Sta me toe het uit te leggen. Stel dat iemand uw vlees en huid verwondt, en u krijgt daar tienduizend goudstukken voor, zou u dat doen?’
‘Ik zou het doen.’
Waarop Mengsun Yang vroeg: ‘En als u een heel land zou krijgen door een lidmaat te laten afhakken, zou u het doen?’
Meester Qin bleef een tijdlang stil.
Mengsun Yang zei: ‘Het is overduidelijk dat één enkel haartje veel nietiger is dan vlees en huid, en dat vlees en huid nietiger zijn dan een lidmaat. Maar vele haren samen zijn even belangrijk als vlees en huid, en veel vlees en huid samen zijn even belangrijk als een lidmaat. Een enkel haartje is nu eenmaal een van de tienduizend onderdelen van het lichaam; waarom het dan geringschatten?’
‘Ik kan u daar geen antwoord op geven,’ zei Meester Qin. ‘Maar dit weet ik wel: als u uw woorden voorlegt aan Oude Langoor of Yin van de Bergpas, dan zullen uw woorden daar in goede aarde vallen; en als ik mijn woorden voorleg aan de Grote Yu of Mo Di, dan zullen mijn woorden daar in goede aarde vallen.’
Daarop wendde Mengsun Yang zich naar zijn discipelen en praatte over iets anders. (vertaling Jan De Meyer, 2008 Liezi p185-186)

* Noot Jan de Meyer: Een alternatieve vertaling is: Bocheng Zigao zou nog geen donshaartje hebben aangewend om profijt te halen uit andere wezens.

Vertaling Graham:

Yang Chu said:
Po-ch'eng Tzu-kao would not benefit others at the cost of one hair*; he renounced his state and retired to plough the fields. The Great Yü did not keep even his body for his own benefit; he worked to drain the Flood until one side of him was paralysed. A man of ancient times, if he could have benefited the Empire by the loss of one hair, would not have given it; and if everything in the Empire had been offered to him alone, would not have taken it. When no one would lose a hair, and no one would benefit the Empire, the Empire was in good order.'

Ch'in Ku-Ii asked Yang Chu:
If you could help the whole world by sacrificing one hair of your body, would you do it?'
‘The world certainly will not be helped by one hair.'
'But supposing it did help, would you do it?'
Yang Chu did not answer him. When Ch'in Ku-li came out he told Meng Sun-yang, who said:
'You do not understand what is in my Master's mind. Let me explain. If you could win ten thousand pieces of gold by injuring your skin and flesh, would you do it?'
'I would.'
'If you could gain a kingdom by cutting off one limb at the joint, would you do it?'
Ch'in Ku-li was silent for a while. Meng Sun-yang continued:
'It is clear that one hair is a trifle compared with skin and flesh, and skin and flesh compared with one joint. However, enough hairs are worth as much as skin and flesh, enough skin and flesh as much as one joint. You cannot deny that one hair has its place among the myriad parts of the body; how can one treat it lightly?
Ch'in Ku-li said:
'I do not know how to answer you. I can only say that if you were to question Lao-tzu and Kuan-yin about your opinion they would agree with you, and if I were to question the Great Yu and Mo-tzu about mine they would agree with me.’
Meng Sun-yang thereupon turned to his disciples and changed the subject.

* Graham stelt in een voetnoot dat deze passage verdraaid is en dat deze gelezen moet worden als:
Po-ch'eng Tzu-kao would not accept any external benefit at the cost of one hair

Huainanzi hst 13. 9:
Singing to stringed instruments and dancing to drums so as make music; turning, bestowing, diminishing, yielding so as to practice the rites; having lavish burials and lengthy mourning so as to send off the dead:
These were established by Confucius, but Mozi opposed them.
Universal love, honoring the worthy, esteeming ghosts, opposing fatalism:
These were established by Mozi, but Yangzi opposed them.
Keeping your nature intact, protecting your authenticity, not allowing things to entangle your form*:
These were established by Yangzi, but Mencius opposed them. (vertaling Major 2010 p 500-501)

* 全性 Quanxing - 保真 Baozhen - 不以物累形 Buyiwuleixing

Graham:
Keeping one's nature intact, protecting one's genuineness, and not letting the body be tied by other things - these Yang Zhu advocated but Mencius condemned (Graham Disputers p54)

------

Huainanzi 17.229
Yang Zhu came to a fork in the road and shed tears because he could go either south or north.
Mo Di saw raw silk and wept because it could be dyed either black or yellow. (vertaling Major 2010)

Zie ook Xunzi hst 11 王霸篇 Wangba - The True King and the Hegemon.

-------
Huainanzi 2.7
...when viewed from the perspective of their difference, [things as close as] the hepatic and choleric orbs can be as different as Hu [northern “barbarians”] and Yue [southern “barbarians”]. When viewed from the perspective of their similarities, the myriad things are a single set.
The Hundred Traditions have different theories, and each has its own origins. For example, the relationship of Mo[zi], Yang [Zhu], Shen [Buhai], and [Lord] Shang to the Way of Governing is like that of an individual [umbrella] rib to the whole canopy and like that of an individual spoke to the whole chariot wheel. If you have any one of them, you can complete the number; if you are missing any one of them, it will not affect the utility [of the whole]. Each one thought that he alone had a monopoly [on true governing]; he did not understand the genuine disposition of Heaven and Earth. (vertaling Major 2010)

Boek 19 顯學 Xianxue - Eminence in learning (hst 50)
Now suppose there is a man who on principle refuses to enter a city that is in danger, to take part in a military campaign, or in fact to change so much as a hair of his shin, though it might bring the greatest benefit to the world.* The rulers of the time are sure to honor him, admiring his wisdom, praising his conduct, and regarding him as a man who despises material things and values his life.

Now the ruler hands out good fields and large houses and offers titles and stipends in order to encourage the people to risk their lives in his service. But if he honors and praises a man who despises material things and values life above everything else, and at the same time expects the people to risk their lives and serve him to the death, he will be disappointed. (vertaling Burton Watson 2003, Han Feizi, Basic writings p 122)
* verwijzing naar de volgers van Yang Zhu

Vertaling W.K. Liao:
Now suppose there is a man, who, holding fast to his self-righteous principle, would not enter any city that was in danger, would not stay in military camps, and would not exchange a hair from his shin for any great profit in All-under Heaven. Then be sure the sovereign of this age will respect him therefor, honouring his wisdom, exalting his conduct, and regarding him as a gentleman despising material trifles and esteeming meaningful life. Indeed, the reason that the superior lines up good fields and large houses and establishes ranks and bounties, is to make people exert their strength to the point of death. Yet as long as the superior honours the gentlemen who despise material trifles and esteem meaningful life, it is impossible to expect the people to sacrifice their lives for his royal cause. (vertaling W.K. Liao)
cursivering is van mij.

Vertaling Graham:
Now take the case of a man who considers it his duty not to enter a threatened city or serve in the army, who would not exchange one hair of his shank for a benefit as great as the Empire itself. The rulers of the age will certainly in consequence pay him courtesy, honour his wisdom and exalt his conduct, and consider him a man who treats outside things as less important than life.
The reason why a prince offers good lands and great mansions and provides high rank and salary is because in exchange for them men will fight to the death for him. Now if a prince honours men who treat outside things as less important than life, he cannot expect people to go out and die for him, and think it
important to give their lives in the service of their prince. (Graham 1959, p259, cursivering is van mij)

Graham geeft als commentaar bij de laatste zinssnede van de door mij gecursiveerde passage: Here it is clear that it means ' for a benefit as great as (ruling) the Empire ', or perhaps ' for the greatest benefit in the Empire', certainly not ' for a great benefit to the Empire '.
----
Boek 7 說林上 Shuolin 1 - Collected Persuasions, The Upper Series (hst 22)
Once Yang Tzŭ passed through Sung and stayed in an inn. The inn had two waitresses. The ugly one of them was esteemed but the beautiful one was despised. Therefore Yang Tzŭ asked the reason. In reply the old inn-keeper said: "The beautiful one thinks so much of her own beauty, but I never notice her being so beautiful. The ugly one is so conscious of her own ugliness, but I never notice her being so ugly." Thereupon Yang Tzŭ said to his disciples: "Who practises worthiness and abandons the aptitude for self-esteem, would be praised wherever he goes." (vertaling W.K. Liao 1939 The Complete works of Han Fei Tzŭ, volume I) online

Deze paragraaf is gelijk aan die van de Zhuangzi hoofdstuk 20-IX

----
Boek 18 47 八說 Bashuo - Eight fallacies (hst 47)
What can be understood only by clear-sighted scholars should not be made an order, because the people are not all clear-sighted. What can be practised only by wise men should not be made a law, because the people are not all wise. Yang Chu and Mo Ti were regarded as clear-sighted by Allunder-Heaven. Though their teachings have alleviated the chaos of the world, yet they have not brought the world into order. However enlightened, the creeds should not be promulgated as decrees by any governmental organ. (vertaling W.K. Liao 1939 The Complete works of Han Fei Tzŭ, volume II, p 250)

Fayan 2.19-20
Only after a raging thunderstorm or driving rain does a person fully appreciate the shelter afforded by a great house. Similarly, only after an oppressive rule or a tyrannical reign does he fully appreciate the protection afforded by the sages’ sheltering walls. Of old, Yang Zhu and Mo Di blocked the road, and Mencius spoke up in order to clear the road, in this displaying true greatness. Later there came others who blocked the road. I compare myself to Mencius (Nylan p35)

Fayan 8.28
Zhuangzi and Yang Zhu exhibited a complete lack of control, and they upheld no models. Mozi and Yanzi urged frugality, but they rejected ritual. Shen Buhai and Han Fei were too clever for their own good and not particularly edifying. And with Zou Yan, you have fantastic accounts that are simply not credible. (Nylan p135)

De volgende hoofdstukken bevatten fragmenten over Yang Zhu: hst7-IV p126, hst8-I p136, hst 10-I p149, 150, hst 12-XV p184, hst 20-IX p267 (ook in Liezi hst 2-XVI), hst 27-VII p361-362 (ook in Liezi 2-XV),
Fragmenten over yangisten komen voor in hst24-V p318 2x

hst8-I p136,
Komt dat niet neer op met haarkloverijen nutteloze redeneringen voort te brengen? Dat was het geval met Yang Zhu en Mo Di.

hst 10-I p149, 150,
Verwerp het gedrag van Zeng Shen en Shi Qiu, vergrendel de monden van Yang Zhu en Mo Di, gooi menslievendheid en gerechtigheid overboord, en in de hele wereld zal de deugdzaamheid opnieuw het fundamentele gemeengoed worden.
(...)
Wanneer de mensen hun eigen deugdzaamheid hebben, dan zal er niets meer in de wereld zijn dat hen zal verpesten. Want Zeng Shen, Shi Qiu, Yang Zhu, Mo Di, muziekmeester Kuang, ambachtsman Chui en Li Zhu, die vestigden hun deugdzaamheid allemaal in het uiterlijke. Zij zijn degenen die de wereld verblind hebben.

hst 12-XV p184
Deze vijf categorieën van dingen doen alle schade aan het leven. En dat terwijl filosofen als Yang Zhu en Mo Di trots rondlopen, en zelf vinden dat ze voor het eerst een oplossing hebben gevonden! Maar ik zou dat niet een oplossing willen noemen als deze oplossing erin bestaat dat alles nog moeilijker wordt.

hst 24-V p318 2x
Zhuang Zi: ‘In dat geval, welke van de vier scholen, de confucianisten, de mohisten, de yangisten en de bingisten — en met uzelf {Hui zi} , meester, erbij, zijn het er vijf — heeft nu uiteindelijk gelijk?
(...)
Hui Zi: ‘Vandaag waren de confucianisten, de mohisten, de yangisten en de bingisten met me aan het disputeren. We bestreden elkaar met argumenten, en legden elkaar het zwijgen op door harder te schreeuwen, maar tot nu toe heeft geen van hen mij in het ongelijk gesteld. Hoe kun je mij met hen vergelijken?’

hst 20-IX
Yang Zi ging eens op reis naar Song, en overnachtte in een herberg. De herbergier had twee bijzitten. De ene was mooi, de andere lelijk, maar de lelijke stond meer in aanzien dan de mooie. Toen Yang Zi naar de reden hiervan vroeg, zei het zoontje van de waard: ‘Die mooie vindt zichzelf zo mooi dat we er niets moois meer aan vinden, en de lelijke vindt zichzelf zo lelijk dat we er niets lelijks meer aan vinden!’
‘Vergeet dit niet, mijn discipelen!’ riep Yang Zi uit. ‘Zolang jullie deugdzaam handelen maar je ontdoet van de gedachte dat jullie deugdzaam zijn, zullen jullie waar dan ook steeds geliefd zijn!’

Han Feizi boek 7 hst XXII heeft een vergelijkbare tekst. Deze paragraaf is ook opgenomen in de Liezi hst 2-XVI (p92 Jan de Meyer).

Zie ook
- Contemporary Chinese Thought , 2019, Vol. 50 Issue 3/4 themanummer over Yang Zhu, onder redactie van Wang Xiaowei en Carine Defoort.
- Fraser november 2009 http://warpweftandway.com/teaching-yang-zhu/#more-756
- Lewis 2006 The construction of space in early china, p14-20 (discovery of the body in the fourth century)