start > Klassieke teksten > Personen/auteurs > auteur

Liu Ling 劉伶

Liu Ling 劉伶 (220-300)

Liu Ling (劉伶), ook geschreven als Ling (靈), met de hoffelijke naam Bolun (伯倫), was een excentriekeling en beroemde drinker uit de Wei-Jin periode.

Liu Ling's voorouderlijk huis bevond zich in het koninkrijk Pei (沛) (bestuurlijke zetel Xiang 相 district, ten noordwesten van het moderne Suixi 濉溪, Anhui). Zijn geboorte- en sterfdata zijn niet bekend (Ulrich Theobald houdt het op ca 220-300). Hij was een tijdgenoot van Xi Kang (嵇康) (223-262) en Ruan Ji (阮籍) (210-263). Hij had een eenvoudig uiterlijk en was niet erg groot. Hij wordt meestal gekarakteriseerd als een man zonder remmingen die zich onbezorgd gedroeg. De enige personen met wie hij omging waren Xi Kang en Ruan Ji.

Liu Ling was ongeveer anderhalve meter lang en zag er erg grof uit. Ontspoord en roekeloos, beschouwde hij het universum als onbelangrijk en alle dingen als van gelijke waarde. Hij was een man van weinig woorden en maakte niet gemakkelijk vrienden, maar toen hij Ruan Ji en Xi Kang ontmoette, voelde hij de vreugde van het vinden van gelijkgestemde geesten, en hij betrad samen met hen hand in hand het bos. Vanaf het begin had hij geen zorg om de rijkdom van zijn huishouden; hij reed vaak in een hertentrekker, met een pot wijn in zijn hand, terwijl een dienaar achter hem aan liep met een spade op zijn schouder. "Als ik zou sterven," beval hij hem, "begraaf me dan ter plekke." Hij behandelde zijn lichaam alsof het niets meer dan aarde en hout was en zwierf zijn hele leven rond.1

Lings verblijf tussen hemel en aarde was vaag en grenzeloos, en er was niets waaraan hij zijn geest wijdde. Een keer kreeg hij ruzie met een ruziemaker, die zijn mouwen opstropte en zich voorbereidde om hem aan te vallen. Ling, die zijn gelaatsuitdrukking beheerst hield, zei: "Zijn eenvoudige kippenribben sterk genoeg om uw eerbiedwaardige vuisten te weerstaan?" De ruziemaker was volledig uit het veld geslagen, blies de aanval af en ging naar huis.2

Hij zat vaak thuis naakt. Toen hij hierop werd bekritiseerd, antwoordde Liu Ling: "Ik beschouw de hemel als mijn huis, en mijn huis als mijn broek. Jullie heren zouden niet in mijn broek moeten komen."3

Liu Ling is het best bekend om zijn zware drinkgedrag. Op een keer, nadat hij herstelde van een zware drinkbui, vroeg hij zijn vrouw om meer bier. Zijn vrouw had echter al het bier al weggegoten en de drinkbekers gebroken. Ze smeekte hem om te stoppen met drinken. Doend alsof hij instemde, stelde hij voor dat de enige manier waarop hij dat kon doen, was door een offer van vlees en bier aan de geesten te brengen. Zijn vrouw bereidde toen het offer. Na een gebed tot de geesten, waarin hij hen aanspoorde om niet naar de waarschuwing van zijn vrouw te luisteren, dronk hij het bier en at het vlees op. Al snel was hij weer stomdronken.4

Het enige officiële ambt waarin Liu Ling diende, was als assistent van een onbekende generaal. Aan het begin van de Taishi-periode van de Westelijke Jin (ca. 265), in een antwoord op een examen, sprak hij uitgebreid over het regeren door wu-wei. Hij werd al snel uit zijn ambt gezet wegens "nutteloosheid". In tegenstelling tot Xi Kang, die werd geëxecuteerd, stierf Liu Ling een natuurlijke dood op hoge leeftijd.

Volgens Liu Ling's biografie in de Jin Shu toonde hij geen interesse in schrijven. Echter, hij is beroemd om één stuk, "Jiu de song" (酒德頌) (Eerbetoon aan de deugden van bier). Er wordt hem ook een vijflettergrepig gedicht toegeschreven, "Beimang keshe shi" (北芒客舍詩) (Gedicht geschreven tijdens een verblijf in de Beimang heuvels). (Knechtgens 2010 p552-553)

Ulrich Theobald voegt er nog aan toe: Hij verachtte de regels van fatsoen die door de confucianistische geleerden werden geprezen en hield zich alleen aan zijn eigen wensen en wereldbeeld. "Bomen en de aarde", zei hij, "hebben de vorm van botten, en het universum is te klein". Hij ontmoette vaak Ruan Ji (阮籍) en Ji Kang (嵇康) in het beroemde Bamboebos, waar de collega's zich bezighielden met "pure discussies" (qingtan 清談).

Liu Ling was geïnspireerd door Zhuangzi's (莊子) theorie van de gelijkheid van alle dingen, en was ervan overtuigd dat alle tienduizend dingen en zijn eigen hart dezelfde geest en waarde bezitten. Hemel en aarde waren niet groter dan een enkel stuk steen, en het eigen zelf was niets in vergelijking met het universum. Dit soort relativistische wereldbeeld bracht hem ertoe zichzelf op te geven en zich te identificeren met de beker wijn die hij dag na dag leegde. Er wordt gezegd dat als hij niet dronk, hij gewoonlijk darts speelde. Drinken hielp hem "op een vrije en gemakkelijke manier rond te dwalen", zoals de Daoïstische filosofen het aanbevolen. (Ulrich Theobald Chinaknowledge

Het enige bewaard gebleven geschreven werk van Liu Ling is de "Hymne aan de Deugd van Wijn" (Mather p 585) of 'Lofzang op de Kracht van wijn' (Jan de Meyer 2021 p39). Hieronder geven we de Engelse vertaling van Richard Mather weer.

Lofdicht op deugd van wijn

Mather heef het gedicht vertaald in Mather's Shih-Shuo Hsin-Yu: A New Account of Tales of the World (pinyin: Shishuo xinyu 世說新語). Hij geeft het gedicht in een voetnoot weer (p137-138):

Hymn to the Virtue of Wine

There was a certain Mr. Great Man, for whom
    Heaven and earth were but a morning's span,
    A myriad ages but a flash of time;
   The sun and moon a door and window's eye,
   The eight directions like a country lane.
    He traveled without leaving track or trace,
    And domiciled in neither room nor hut;
    For curtain - sky, and for a mat - the earth;
    He let his fancy wander where it would.
    At rest: he grasped a goblet or a cup,
    And moving, always carried a jug or pot.
    For wine, and wine alone, was all his lot.
    How should he know about the rest?

Now there was
    A certain noble duke,
    Lord High-and-Great,
    And a retired scholar, Sir Silk Sash,
    Who, hearing rumors of our hero's ways,
    Came to discuss with him the hows and whys.
    Waving their sleeves and baring wide their breasts,
    With wildly glaring eyes and gnashing teeth,
    They lectured loud and long on rites and laws,
    While rights and wrongs rose up like spears.

At this the Great Man
    Took the jar and filled it at the vat,
    Put cup to mouth and quaffed the lees;
    Shook out his beard and sat, legs sprawled apart,
    Pillowed on barm and cushioned on the dregs.
    Without a thought, without anxiety,
    His happiness lighthearted and carefree.
    Now utterly bemused with wine
    Now absently awake,
    He calmly listened, deaf to thunder's crashing roar,
    Or fixed his gaze, unseeing of Mt. T'ai's great hulk.
    Of cold or heat he felt no fleshly pangs,
    Or profit or desire no sensual stir;
    He looked down on the myriad things, with all their fuss,
    As on the Chiang or Han with floating weeds.

And those two stalwarts, waiting by his side -
How like to blacktail flies their busy buzz!"

De hoofdtekst bij het gedicht luidt: When Liu Ling' composed his "Hymn to the Virtue of Wine" (Jiude song) it was the document to which he committed his whole heart and soul. (p136).

Het gedicht is verschenen in Liu's biografie in Het boek van de Jin (Jin Shu vol 49) en in de Wen Xuan (juan 47.5b--6a).

Alternatieve titels van het gedicht: The ode to the virtue of wine (Ulrich Theobald), Eulogy on the virtues of ale (Knechtgens), Eulogy to the Virtue of Wine (Qian).

Het gedicht is ook in Nederlands vertaald door Wilt Idema:
- Idema, W.L. (1991) Spiegel van de klassieke Chinese Poëzie, Meulenhoff, vijfde druk p p186-187.

Noten

1. Jin shu (History of the Jin) 49.1376: Liu Ling was about five feet tall and very crude in appearance. Dissolute and reckless, he viewed the universe as inconsequential and all things as of equal value. He was a man of few words and did not make friends easily, but when he met Ruan Ji and Xi Kang his felt the joy of grasping like-minded spirits, and he entered the grove with them hand in hand. From the start having had no concern about the wealth of his household, he used to ride in a deer drawn cart, hoisting a pot of wine, with a servant following behind him shouldering a spade. “If I should die,” he ordered him, “bury me on the spot.”

Mather geeft in zijn vertaling van de Shishuo Xinyu de volgende variant:
Liu Ling was reckless and dissolute, and considered the universe too confining. He used to ride in a deer-drawn cart carrying a pot of wine. He had a man carrying a spade on his shoulder following behind, so that when he died the man could dig in the earth and bury him on the spot. He treated his body like so much earth and wood, and roamed about his whole life. (p136 noot 1)

3. Ling's habitation between heaven and earth was vague and boundless, and there was nothing to which he set his mind. Once be got into an altercation with a ruffian, who pulled up his sleeves and started up, fully intending to attack him. Ling, composing his expression, said, "Are mere chicken ribs strong enough to withstand your honorable fists?" The ruffian, completely nonplussed, called offthe attack and went home. (Mather p136-137 noot 2)
2. Qian in Cai Zong-qi 2018 p125: geeft deze anekdote als volgt weer: The Shishuo records that Liu Ling once, upon becoming drunk, took off his clothes and sat naked in his room. When people saw him and chided him, Liu Ling retorted, “I take heaven and earth for my pillars and roof, and my house for my pants and coat. Why do you gentlemen come into my pants?”

Shishuo xinyu 23.6:.
Often when Liu Ling drank without restraint he would behave with wanton freedom, sometimes stripping off his clothes and sitting naked in his room. Once, when some visitors encountered him in this state they rebuked him. “I take Heaven and Earth for my pillars and roof,” he replied, “and the rooms of my house are my jacket and pants. What are you gentlemen doing in my pants?” (vertaling R. Eno General Survey Course Materials)

4. Shishuo xinyu 23.3:
Hungover with a powerful thirst, Liu Ling asked his wife to bring him some wine. But his wife poured out all his wine and smashed the wine vessels. Then she pleaded with him, tears streaming down. “Your drinking has gone too far! This is no way to preserve your life. You have to cut it off!” Ling said, “You are perfectly right, but I can’t quit by myself. I need to offer a prayer and take a sacred oath to quit before the spirits. Please prepare offerings of wine and meat right away. ” “I shall do exactly as you say,” said his wife. She set out wine and meat before the spirit tablets and asked Ling to proceed with his prayer and oath. Ling knelt down and prayed:

“Heaven gave to Liu Ling life
And made him famed for wine.
Gulping a gallon, for hangover’s grief
Five pints will make him fine.
As for the talking of his wife,
Be sure to pay no mind!”

Then he drained the wine and ate the meat, and in no time he was drunk again.