Tekstlaag: Zhuangzi zelf (Graham en Liu)

Graham, Angus (2001): 'Verzoening met het verlies van individuele identiteit in de dood'.
De Taoïst neemt het hart, het orgaan van gedachte, niet als zijn leraar of autoriteit; de enige instructeur die hij erkent is de ultieme Voorouder die alle dingen voortbrengt en wiens leiding wordt ontdekt door terug te keren naar pure spontaniteit. De diepste les is verzoening met de dood, door een vrijwillige overgave aan het proces van leven en sterven die louter episodes in de eindeloze transformaties van hemel en aarde zijn.

Chen, Guying (2016): 'De staat van "Hemel en mens vormen een eenheid" en het concept van "Leven en dood zijn hetzelfde".'
Dit hoofdstuk beschrijft hoe de voorouder - de grote dao - de leraar is van de ware persoon (zhenren 真人). De ware persoon belichaamt de grenzeloosheid, heelheid en vrijheid van de "dao", aangezien de "dao" overal is. Het leven van de tienduizend dingen komt voort uit het grote leven van de kosmos. Elk wezen in de wereld is nauw verbonden met het grote leven, dat zich voortdurend voortplant. Zhuangzi drukt dit uit met het symbool van de ware mens, die de "dao" heeft bereikt, om het gevoel van intimiteit en harmonie tussen kosmos en mens uit te drukken. Vanuit het idee dat "hemel en mens elkaar niet beperken", wordt het concept van "hemel en mens vormen een geïntegreerd geheel" afgeleid. De ware mens zoekt een vredige plek om te leven binnen de cirkel van de grote transformatie. Hij gelooft dat het komen van het leven en het terugkeren van de dood noodzakelijke fenomenen zijn, omdat ze natuurlijke transformaties zijn. De mentale houding van "rusten in transformatie" komt voort uit dit idee. De ideeën van "hemel en mens vormen een eenheid" en "leven en dood zijn hetzelfde" zijn het hoofdonderwerp van dit hoofdstuk. De staat van "zitten en vergeten" wordt ook genoemd.

Wohlfart, Günther (2003): Na een beschrijving van de Ware Mens (het ideaal van de Daoïsten) volgt een meditatie over leven en dood als natuurlijke transformaties. Na een kort discours over de Weg komen een reeks verhalen over het aanvaarden van het lot, hoe het er ook uit mag zien. Menselijkheid en Rechtschapenheid, twee deugden die door Confucius worden benadrukt, worden daarentegen, zoals op vele andere plaatsen in het boek, met minachting behandeld.

NL - De meester van de grote leer (S)
EN - The teacher who is the ultimate ancestor (G/C) - The Great and Venerable Teacher (W) - The Great Ancestral Teacher (M, R) - The Great Source as Teacher (Z) - The mentor of the great fundamental inspiration (H)
DE - Der große Lehrmeister (K)
FR - A l'école du premier ancêtre ou Le tao pour seul maïtre (L) - Maîtres et ancêtres (B)

Het hoofdstuk heeft 2.990 Chinese karakters en telt 12 paragrafen

paragraaf I Schipper pag. 106-108

De ware mens en zijn ware kennis.
'Weten wat door de hemel gedaan wordt en weten wat door de mens gedaan wordt, dat is het allerhoogste weten.'

paragraaf II Schipper pag. 109

Leven en dood: dat is het lot. Hun regelmaat, gelijk die van de dag en nacht: dat is de hemel.

paragraaf III Schipper pag. 109

Elkaar vergeten in de Tao.

paragraaf IV Schipper pag. 109-110

De hele wereld in de hele wereld verstoppen, zodat er niets is wat kan verdwijnen, dat is het grote principe om de dingen duurzaam te bewaren.

paragraaf V Schipper pag. 110-112

Het gedicht (lofzang) over de tao en zijn werking.

paragraaf VI Schipper pag. 113-114

Ziqi van de Zuiderwal en vrouw Yu die de Tao bezit.
Tao, de negen stadia van de openbaring.

paragraaf VII Schipper pag. 115-116

Vier vrienden, de Meesters Si, Yu, Li en Lai zaten te praten.
Meester Yu wordt ziek en groeit schots en scheef. 'Zij die vrede hebben met het verloop van de tijd en berusten in de natuurlijke gang van zaken, op hen kan verdriet noch vreugde vat krijgen. Dat is wat de ouden noemden: "van boeien bevrijd zijn".'
Meester Lai wordt ziek. 'Als we nu de hemel en de aarde als een grote smeltpot beschouwen en de schepper als de grote smid, waar zou ik dan weigeren heen te gaan'.

paragraaf VIII Schipper pag. 116-119

De dood van meester Sanghu en zijn beide vrienden hielden zich niet aan de voorgeschreven rouwrituelen. Zigong vertelt dat aan Confucius. "Die twee zwerven buiten de grenzen van de wereld, terwijl ik me nog steeds binnen de grenzen van de wereld bevind'.

paragraaf IX Schipper pag. 119-120

Yan Hui vroeg aan Confucius over de rouwrituelen. 'Meneer Mengsun weet niet waarom men leeft, hij weet niet waarom men sterft, hij weet niet van vragen naar wat voorafgaat, noch naar wat beter komt. Aannemend dat hij door een veranderingsproces tot een schepsel geworden is, dan wacht hij in die hoedanigheid op een onkenbaar volgend transformatieproces, en dat is alles!'
Dromen dat je een vis of een vogel bent.

paragraaf X Schipper pag. 120-121

Meester leergraag wil langs het kronkelpad van verandering kunnen zwerven.

paragraaf XI Schipper pag. 121-122

Dialoog Yan Hui en Confucius over zitten en vergeten.

paragraaf XII Schipper pag. 122-123

Zisang en het noodlot.

---
Harbsmeier (2024) geeft de volgende paragraaftitels:
1. Some essential lessons
2. Making peace with life and death
3. Daoology and hagiography
4. Longevity and sagehood
5. Coping with ongoing creation
6. The standards of man and those of heaven
7. Yan Hui consulting Confucius on the meaning of life
8. One recluse consulting another recluse about the way
9. Yan Hui examined on daoological progress by Confucius
10. Ordinary folks quarrelling with heaven and earth and being reconciled to fate

Het hoofdstuk kent 7 dialogen.

1. vrouw Yu en Ziqi van de Zuiderwal (hst. 6-VI pag. 113-114)
2. Meester Si, Meester Yu, Meester Li en Meester Lai zaten met z’n vieren te praten (hst. 6-VII pag. 115-116)
3. Meester Sanghu, Meester Fan van Meng en Zhang de luitspeler. En dialoog Confucius en Zigong (hst. 6-VIII pag. 116-119)
4. Confucius en Yan Hui over Mengsun Cai (hst. 6-IX pag. 119-120)
5. Xu You en Meester Leergraag (hst. 6-X pag. 120-121)
6. Confucius en Yan Hui (hst. 6-XI pag. 121-122)
7. Ziyu en Zisang (hst. 6-XII pag. 122-123)

Zie ook Valmisa 2021 Adapting, hst 5 - paragraaf 'Adapting, or the Turn Outward: Zhuangzi 6 ' p139-148